این یک شبهای تمام نشدنی
یکی از جملاتی که بدفعات از خودمان! و یا از اقوام و اطرافیان
میشنویم اینه که یه شب هزار شب نمیشه. ملعبه به دستی که با آن دهها کار غیر شرعی
را توجیه میکنیم . یک شب هزار شبی که رفته رفته متمسک اصلی ما در برون رفت های
ایستادن پای اعتقادات شده
یک شب یک شب هایی که اگه یک شب نمی شد خیلی جلوتر از این حرفا بودیم ...
بنده خدا شب عروسی میگیم چرا کروات زدی میگه خانواده عروس گفتن حالا یه شب هزار شب نمیشه
به بچه هیاتی مسجد میگیم این چه عروسیه گرفتی با این همه ساز و دهل میگه اخه یه شب هزار شب نمیشه
به رفیقمون میگیم چرا این همه هزینه مراسم عقدت شده میگه یه شب هزار شب نمیشه
میگیم چرا وسایل ایرانی جهیزیه نخریدید میگه یه بار که بیشتر وسایل نمیخریم گفتیم خارجیش باشه
میگیم چرا ماهواره تو خونت داری میگه یه ساعت گوش کردن که هزار ساعت نمیشه
میگیم چرا وقت نماز جلسه رو رها نمیکنی میگه با یه بار کافر نمیشیم
میگیم چرا در برابر منکر چیزی نگفتی میگه این یه بار رو بیخیال بشیم
میگیم چرا اسم بچه رو هچل هفت انتخاب کردید میگه با یه اسم که دنیا زیر و رو نمیشه
میگیم چرا حد و حدود رو تو مهمونی رعایت نمیکنید میگه سخت نگیر یه ساعت کلا دور همیم
میگیم چرا مهریه رو اینطوری بستید میگه کی داده کی گرفته یه بار که بیشتر نیست
میگیم چرا این همه تجملات زائد میگه با یه مبل عوض کردن اقتصاد کشور سقوط نمیکنه
میگیم چرا حواست به خمس و زکاتت نیست میگه با لقمه ما قرار نیست حوزه علمیه متحول بشه
میگیم چرا گاه و بیگاه حواست به فرزندت نیست میگه یه ساعت جوونی کردن که عیب نیست
میگیم چرا صله رحم رو ترک کردی میگه با سلام و علیک ما مگه قراره عرش و فرش برقصند!
میگیم چرا بین الطلوعین میخوابی میگه یه چرت سحرگاهیه سخت نگیر
میگیم چرا نماز جمعه نمیای میگه مگه کمر استکبار شکستنش به همین قدوم منه؟!
میگیم چرا تو ماشین علامت شیطان پرستیه میگه حالا یه عروسک یعنی وحی رو تغییر میده؟
میگیم و میگیم و میگیم و میگند و میگند و میگند....
همین ها شده است بلای زندگی ما, و پدر هفت جد آباد سبک زندگی ما را درآورده است. در ترسی عجیب جرات مقابله حتی تک موردی با موارد بالا را گاها نداریم. خانواده و دوستان و اقوام و اطرافیان فشار میآورند قبول ولی نهایتا این من و تو هستیم که این میگم یا میگند ها را انتخاب میکنیم
یک شب هزار شب نمیشود ضرب المثلیست که درست مثل همرنگ جماعت شو آرام آرام خانواده ها را به سراشیبی سقوط میبرد. اگر میخواهیم فرهنگ اصلاح شود بخش زیادی از آن ایستادگی جلوی همین تابوی های توهمی ست. از خودمان از همسرمان از والدین از دوستان و همکاران غیره به ترتیب اولویت بخواهیم که استقامت ورزند در برابر این یک شبهای تمام نشدنی!!
رودر بایستی های بی مورد را باید کنار گذاشت چشم و هم چشمی های ویران گر را باید شخم زد تقدس بدهیم به مراسم اسلامی به مراسم ساده به زندگی بدون تجملات به فردی که میخواهد خلاف جهت آب شنا کند بها بدهیم به کسی که میخواهد بجای مراسم چندمیلیونی بی فایده با مشهد رفتن زندگیش را شروع کند. لباس ما زندگی ما ازدواج ما صحبت کردن ما و همه و همه زیر و بم تصمیماتمان اگر بر تارک توکل و توسل باشد قطعا زندگی بجایی میرسد که بوی مهدوی خواهد داد
